Vanmorgen werden we wakker in KOA Clearwater. Dit RV Park (of resort soals ze zelf zeggen) ligt bij de ingang van het Wells Gray Provencial Park. Het was dus tijd om het volgende en waarshijnlijke laatste park van onze reis te bezoeken.

Op verzoek van Kirsten vandaag maar uitgeslapen tot wel 9 uur, en om 10 uur konden we de supermarkt om de boodschappen te doen voor de komende dagen. Vlakbij ons park lag de Buy-Low-Foods. Ook weer een nette supermarkt met op sommige punten wel een bijzonder assortiment. Er waren artikelen die we tot nu toe overal hadden gevonden, maar niet in deze winkel. En er waren ook artikelen die we in deze supermarkt wel vonden, die we voor de rest alleen in Nederland tegenkwamen. Zo hebben vandaag gewoon echte De Ruijter hagelslag gekocht. De Knorr-sausmixen zijn we maar voorbij gelopen, net als de Nonig-soepmixen (voor een echte zelfgemaakte kippensoep). Ook bij de kasssa was een volledig vak met Nederlandse produkten zoals stroopwafels, kano’s en muntdrup. Na de supermarkt maar gelijk rechtstreeks richting het park gereden.

Wells Gray

Wells Gray is een Provinciaal park in het midden van British Columbia. Het park heeft maar een weg die in het zuiden begint bij Clearwater er dan doorloopt tot ongeveer halverwege het park. Bij de meren in het park stopt de weg. Wij zijn dus in noordelijke richting het park ingereden en zijn gestopt bij de zogenaamde Moul Falls Trail. Deze trail begint op ongeveer 20 km vanaf de camping. De trail is ongeveer 2,9 km lang en loopt eerst een stukje parallel met de weg en draait daarna het bos in. Is het eerste stuk van het pad nog een verhard, na enige tijd wordt het eerst een karrespoor en tenslotte is er niet meer dan over dan eensmal paadje, waarbij je over/onder omgevallen bomen moet gaan. Als je dan een tijdje aan het lopen bent, wordt de stilte in het bos langzaam verruild door het ruizen van stromend water. Dan zie je plotseling, als je goed tussen de bomen kijkt, een flinke, snelstromende beek. Het paadje begint rustig aan steeds meer hoogteverschillen te vertonen. En plotseling, bijna uit het niets, sta je dan bovenaan een grote waterval.
Kirsten had helaas inmiddels weer last van haar enkels door de vele gladde stenen die we passeerden. Petra en Kirsten bleven dus even op het uitkijkpunt bovenaan de waterval, terwijl ik met Niels doorging naar de voet van de waterval. Dat paadje was een stuk steiler en ging in korte tijd een flink stuk naar beneden. Toen we onder aan de waterval nog wat foto’s genomen, zagen we dat er een pad onder de waterval doorliep. Eerst heb ik toen gefilmd hoe Niels achter de waterval doorliep. Hij kwam helemaal verzopen er onder vandaan. Dus toen ben ik er ook nog maar volledig achterlangs gerend. Als je dan zo’n waterval langs de zijkant benaderd, blijkt er behalve een hoop water ook een hoop lucht mee naar beneden te komen. Deze lucht wordt onderaan de waterval voorzien van een hoop waterdruppels . Dit geeft natuurlijk mooie regenboogeffecten, die vooral van bovenaf goed zichtbaar waren. Maar als je dan achter de waterval doorloopt, blijk je ook goed nat te worden van die waterdruppels. Ook de rotswand lijkt bijna poreus, want het regent gewoon uit de rotsen boven je. Jammer dat we de waterdichte actioncam niet bij ons hadden, want het was een bijzonder gezicht om een waterval zo te benaderen en er dan achterlangs te lopen.
Nadat ik weer terug was bij Niels, zijn wij terug gegaan naar de dames boven. Samen zijn we toen maar naar de camper gelopen.
Met de camper zijn we toen de weg verder gevolgd het park in. De laatste 15 kilometer van de weg bleken onverhard te zijn. We keken het even 2,5 km aan, maar keerden toen toch maar om. We gingen terug naar de camping.
Op de camping terug zijn de kinderen eerst uitgebreid gaan zwemmen terwijl wij het eten klaarmaakten. Na het eten hebben we de dag afgesloten met een spelletje mini-golf met zijn vieren.