Vandaag is de dag dat we naar een camping bij Yellowstone gaan. En onderwg komen we nog langs Bannack. En de problemen met de camper gaan we vandaag ook maar melden bij Canadream.
We vervolgen onze reis zuidwaarts door het “Wilde Westen”. En na ongeveer 17 kilometer denken we eraan om een benzinepomp te gaan zoeken. We hebben op dat moment nog ene kwart tank over. We gaan de kant even in onder het toeziend oog van een billboard met John Wayne. Na een paar minuten zoeken komen we er achter dat zuidwaarts de eerste pomp pas na 400 km komt. Noordwaarts is er al eentje op 18 km. Bij de eerste afslag keren we om om te tanken. Want 400 km gaat echt niet meer lukken. Dus 35 minuten later passeren nogmaals de afslag, maar nu met een volle tank.
Bannack
Onderweg gaan we van de snelweg af om het (voormalige) dorpje Bannack te bezoeken.Het dorpje wordt in 1862 opgericht omdat er in de nabijgelegen kreek goud wordt gevonden. In 1864 wordt het dorpje zelfs de hoofdstad van Montana. Wegens de afgelegen locatie raakt het die status in 1865 alweer kwijt. Op zijn hoogtepunt heeft het dorpje ongeveer 10.000 inwoners. Maar als het goud op is in de streek, loopt het dorp leeg. In 1961 wordt het dorpje overgenomen door de staat Montana als park. De laatste bewoner verlaat het dorp in 1970.
We komen eerst langs de begraafplaats van Bannack. Daar worden we bij de ingang gewaarschuwd voor ratelslangen. Op de begraafplaats zijn vele oude vervallen graven te vinden. Een heel enkel graf wordt blijkbaar nog steeds verzorgd. Af-en-toe horen we wel wat geratel van een slang, maar we hebben ze niet gezien.
Daarna zijn we doorgereden naar het dorp. Bij het bezoekerscentrum de toegang van $6 voor ons vieren samen betaald. Je kan daar ook een plattegrond lenen, maar wij hebben die plattegrond gekocht. Het was een bijzondere ervaring om die oude gebouwen te zien. Je kon zien en lezen hoe de gebouwen werden gebruikt. Apart om te zien hoe de muren bestonden uit doeken. En behang echt bestond uit enorme lappen bedrukt linnen. Na ongeveer een uur zijn we verder gegaan richting West-Yellowstone.
Onderweg
Onderweg kwamen nog een hoop ranches tegen met mooie toegangspoorten tegen. En van die “Oma Duck”-schuren. Al met al een mooie rit dwars door Montana. Waarbij we vlak voor onze camping weer terug gaan Idaho in. Wamy onze camping voor de komende dagen ligt in een uiterst hoekje van Idaho, net ten zuiden van Lake Henry op zo’n 25km van de west-ingang van Yellowstone. Maar dat is voor morgen.
Camperprobleem
Op de eerste camping kwamen we erachter dat de afsluiter van het zogenaamde “zwarte water” kon niet dicht. Dat zorgde er voor dat we het toilet de afgelopen dagen eigenlijk niet konden gebruiken. Maar nu we enkele dagen op dezelfde camping staan vinden we het tijd om de verhuurder Canadream in te lichten. En zo’n probleem is eigenlijk het moment waarop je merkt hoe de verhuurder je behandeld. En niets dan lof voor Canadream. Om 17:30 vertelden wij hen over het probleem dat we hadden. Aangezien er bij ons in de buurt geen Canadream was, zochten ze contact met de camping voor een lokale reparateur. Daarna belden zij de reparateur en daarna weer ons. Zij zouden iemand sturen, maar we moesten helaas contant betalen. Zoveel geld hadden we ook weer niet, dus wij overleggen met de camping. Zij zouden het voorschieten, dus om 20:00 stond Lou, de reparateur voor onze neus. Een half uurtje later waren een paar kapotte afsluitringen vervangem en ontvingen we de rekening van $366.25. Deze werd door de camping betaald op voorwaarde dat wij hen de volgende ochtend zouden terugbetalen. Dus dat doen we morgen maar voor dat we naar Yellowstone gaan.
Complimenten
Langs deze weg dus de complimenten voor zowel Canadream als de camping om tot zo’n snelle oplossing te komen. Want al de volgende ochtend gaf Canadream aan dat zij het bedrag op onze creditcard hadden gestort.
In totaal gereden: 445 km