Vandaag gaan we verder richting Revelstoke. De reis verloopt op zich goed, al hebben we vandaag twee kleine problemen op te lossen. De zwartwaterklep en de internetverbinding.

‘s-Morgens eerst maar T-Mobile gebeld en de situatie nogmaals uitgelegd. Die meneer vroeg zich af hoe dit kon gebeuren en geeft aan dat ik niet bestaand abonnement heb aangeschaft. Maar hij lost het op door data aan te schakelen op mijn abonnement. Dus ons eerste probleem is opgelost. Het tweede probleem is wat lastiger omdat we steeds onderweg zijn en een camperreparateur moeten inplannen. Wij leggen onze planning uit en zij gaan proberen iets op onze route in te plannen.

Iets over half tien vertrekken we van de mini-camping Kozy RV en gaan we verder. Via Highway 3 vertrokken we in westelijke richting. Vijftien kilometer buiten Creston komen we bij de aankondiging van de Kootenay Pass. Volgens het bord is de top op ruim 1700 meter hoogte. En zelf bevinden we ons volgens de GPS nog op 550 meter. Dus dat belooft wat voor het komende  uur. Met de cruise control iets onder de negentig beginnen we aan de klim. Gelukkig hebben we een automatische versnelling, want de motor moet flink werken. Hij schakelt continue tussen drie versnellingen heen en weer afhankelijk van de helling. De motor varieert dan van lekker stil bij bijna 2500 toeren tot brullend bij bijna 5000 toeren.

We rijden continue tussen de naaldbomen terwijl we gestaag klimmen. Er zijn gelukkig regelmatig inhaalstroken, want met 88 km/u zijn we meestal de langzaamste op de weg. Vijfentwintig minuten later bevinden we ons op de top. Vanaf nu gaat het voorlopig alleen maar naar beneden. En dat betekend voorlopig een stuk minder motorgeluid. Highway 3  en 6 voegen zich tijdelijk samen en we rijden inmiddels in noordelijke richting. De naaldbossen worden nu regelmatig onderbroken door boerderijen langs de weg.

Na Salmo gaan we weer in westelijke richting en we nemen even pauze op een relatief saaie pauzeplek. Dat kwam vooral omdat we bij een meer wilden staan, maar het meer blijkt onbereikbaar. Na de pauze gaan we richting Castlegar en vanaf daar in noordelijke richting. De naaldbossen zijn inmiddels wat teruggeweken van de weg en zowel links als rechts van de weg komt er eerst een strook met landbouwgrond. Na een tijd in noordelijke richting te hebben gereden komen we bij Slocan Lake. Daar is een mooie locatie waar we onze middagpauze houden. De geocache die zich daar bevind zoeken we op en we laten daar een travelbug uit Nederland achter, zodat die zijn reis vanaf hier kan vervolgen.

Wij vervolgen onze weg richting Nakusp en rijden langs Summit Lake. Dit meer ziet er aantrekkelijk uit om bij te kamperen. Bij de eerste camping die we zien stoppen we en vragen we een plekje. Helaas is er geen plaats. Dus we rijden door en zien plotseling net voordat het meer stopt, nog de camping “Three Island Resort”. We draaien de camping op en vragen of ze plek hebben. En gelukkig hebben ze die. Ze accepteren geen creditcard, dus ik peuter nog de laatste Canadese dollars uit mijn portemonnee om de camping te betalen.

Op de camping blijken beide simkaarten geen ontvangst te hebben, dus om Canadream te bereiken peuter ik ook nog war muntgeld uit mijn portemonnee voor de munttelefoon. Ik krijg van hen een telefoonnummer om een afspraak te maken met een reparateur in Revelstoke. Dat ligt morgen op de route, dus dat is netjes geregeld. Terwijl de kinderen lekker in het meer liggen, ga ik een vuurtje stoken in de vuurpit bij de camper. Dan kunnen we straks de worstjes bakken.

Vandaag 245 kilometer gereden en morgen richting Revelstoke.